Crocodile Dundee Stefanie

Hallo iedereen,

Crocodile Dundee Stefanie verwelkomt jullie op het avontuurlijk verhaal van dit weekend. Ik ging Nieuw-Amsterdam bezoeken, dolfijnen spotten, avondeten op een plantage en in de donkere nacht ging ik (met de nodige begeleiders a.k.a bosjesmannen) op zoek naar kaaimannen. Dat zijn kleinere krokodillen!

De dag begon 14u in de namiddag en gingen we met de “boot” weeral zo’n scharminkel geval naar Nieuw-Amsterdam! Dit was de eerste post die de slavenhandelaars maakte om hun slaven te laten wassen, wegen, verkopen en verdelen. Van daaruit trokken de gekochte slaven met hun bazen naar het huis. Om één of andere reden kreeg ik kippenvel toen ik over die brug liep, het lijkt allemaal zo onrealistisch dat dit ooit is gebeurd. Later die jaren was er ook een fort en gevangenis die konden we allemaal bezoeken. Wat mij vooral opvalt is hoe mooi alles is bewaard! De Surinamers zijn toch trots op hun geschiedenis en die van de Nederlanders. Ze vinden allemaal dat ze oneerlijk zijn behandeld en zingen hun slavenlied nog tot vandaag, maar zijn trots dat ze zover zijn gekomen. Want wat is het heerlijk om de Surinamers over hun trots land te praten! Onze gids Manojd, was een man die over enthousiast was en niets anders deed dan zichzelf verkopen. Zo mochten we zelf zijn huis zien en van zijn fruit eten die hij kweekte. Zijn kokosnoten en mango’s waren superlekker! We kregen zelf een trosje bananen en mango’s naar huis! Vriendelijke mensen..:) Doorheen onze tour kregen we zelf raadseltjes zoals: ‘ Waarom noemt men een ei een ei’ (antwoord onderaan bij het weetje! :D)

---> Dit is het bord met Nieuw-Amsterdam, we vroegen Manodj om een foto te trekken met het bord erbij, maar dat is helaas niet gelukt en is dit het resultaat. We hadden toch enkele lachwekkende foto's met enkel ons hoofd. Toch een goede poging Manodj!

 

Na onze rondleiding in Nieuw- Amsterdam gingen we met ons mini-bootje de dolfijnen achterna! Flipper here I Come! Fluiten , verder varen,.. en daar waren ze, een heleboel flippers bij elkaar! Wat een uniek beeld dat je  een groepje dofijnen bij elkaar ziet. Foto’s trekken lukte helaas niet maar onze filmpjes zijn vrij goed gelukt. Zo zaten we op het bootje  veel foto’s te trekken, we leken wel een groepje Chinese toeristen! Ondertussen liet Manojd ons niet in de steek, hij had altijd van die ongewone opmerkingen tussendoor zoals: “ ik zou graag een dolfijn zijn, al die mooie dames die mij zitten roepen en mij willen aanraken en ik ben een beschermd diersoort”. Rachel en ik konden onze lach niet inhouden, omdat hij het met zoveel overtuiging zei. Ik denk dat hij nadien zo genegeerd was omdat we zaten te lachen dat hij even achterin het bootje kroop.

Na een uurtje of twee trokken we naar de volgende plantage om te kunnen avondeten zodat we daarna op  jacht konden gaan naar kaaimannen. Als ze ons dan willen opeten, hebben ze tenminste een dikke indigest! ;)
Daar zaten we dan met ons tweeën aan het water, lekker te eten: roti met kouseband en pikant vlees. Het deed me wat denken aan stoofvlees maar met beentjes. Het zal waarschijnlijk een hond zijn geweest of één of andere tropische vogel?  Nadien trokken we onze lange broek, T-shirt met mouwen, pet, sjaal aan  en volledig ingesmeerd met een dikke laag muggenproduct gingen we weer op pad! WEERAL IN ZO’N MIEZERIG BOOTJE. Wat hebben die mensen hier met die bootjes waarvan je echt in gaat zitten en 30 cm dieper in het water gaat?!

Daar gingen we dan, kaaimannen zoeken.. in de donker.. zonder licht…zonder  bereik op je gsm… recepi voor disaster if you tell me! :D Ik dacht dat we eerst gezellig gingen rondvaren in het moeras, waar je veel te veel bizarre geluiden hoort. Maar nee, uit het NIETS gaat die man met zijn hand in het water en haalt die er een kaaiman haalt van een halve meter die tegenstribbelt. Hij gooide die in de boot, en ik zat op het eerste bankje. Typisch! Ik gilde heel dat moeras bijeen (niet omdat ik bang was ofzo, maar het was veel te onverwachts, ik had me erop moeten voorbereiden!). Het bosmannetje die ons vergezelde deed er enkel maar een plastiek elastiekje rond en vroeg die doodleuk ‘ gao joj hum vasthouden?’. "ABSOLUUT NIET,  Rachel changeeeeeer van plaatsen want ik ga hier echt midden in het water geen krokodil vasthouden". Dus hebben we van plaats veranderd zodat ik geen kaaiman moest vasthouden.

Na de tweede krokodil mochten we meezoeken. Met een licht ging hij over het moeras heen en zag je de ogen blinken van de kaaimannen. Zag je ze blinken kon je naar de kaaimannen varen en vastnemen. Maar wat voor stomme beesten zijn dat, die zien een bootje met motor aankomen en die vluchten niet. Dat is niet hoe ik het zie op de TV hoor..:D Zover mijn dierenkennis, ik ben toch echt ne toerist  die niets gewoon is. Zo gingen we na het vangen, een hele fotoshoot met de krokodillen maken. Ik mocht het baby-kaaimannetje vast houden en dat vond ik al ongewoon, want die dieren voelen heel raar aan hoor! Een soort van rubber, plastiek, speelgoed met ruwere kanten. Zoals van die plastiek beestjes als je erop knijpt dat die een piepgeluidje maken en die ogen zo uitbollen. Ik heb dit natuurlijk niet gedaan want ik wil niet verantwoordelijk zijn voor de dood van een baby- kaaiman :-D

Tot slot gingen we naar huis, met een ontspannen gevoel en zoveel voldoening! Ik verleg hier mijn grenzen en ik geniet ervan, ik hoop dat jullie er toch ook wat plezier van hebben. Om af te sluiten geef ik het antwoord op het raadsel van Manojd.

WEETJE: Waarom noemt een ei – een ei? // omdat je niet weet of het een hij of zij is! Ja toch?