Bigpan/Nickerie - Jungle Stefanie

Hallo iedereen,

Het heeft eventjes geduurd maar hier is het nieuwe blogavontuur!  Soms is het in ons huis spits voor het internetgebruik en kan je bijna niets uploaden. Dus doe ik het nu maar!

Ik ben dit weekend naar Nickerie/Bigipan geweest.’ Wauw’, is het enigste woord dat ik kan uitbrengen over deze ervaring. We zijn onze dag begonnen met een busreis met verschillende tussenstops. Op een plaatselijk marktje eens naar allerlei soorten fruit gaan kijken (ik vind de combinatie van kleuren prachtig!) en het bezoeken van een Hindoeïstische tempel. Helaas mocht ik die niet bezoeken omdat ik onrein was, ze hadden tijdens ons bezoek roti met kip gegeven en je mag de tempel niet binnen als je je regels het of je hebt die dag al vlees gegeten. Kon je dat niet eerder zeggen?!  

Dan pas begon het avontuur.. we gingen naar ons verblijfplaats maar daarvoor moesten we een klein boottochtje maken over het meer. Dat is niet zo erg, als je ziet hoe we ons moesten verplaatsen.. een lang kanobootje waar je met 10 man in ging en bagage. Ik kleurde al wit als ik het zag.. na een ketting te maken om de bagage in te pakken gingen de mensen in de bootjes, maar pas op! Één foute beweging en je lag erin! Het koud zweet schoot me te binnen vooral toen het mijn beurt was en de begeleider doodleuk vraagde:” gao maor vooraan zittun’. HELL NO, da ik vanvoor in mijn eentje ga zitten in een kano die lekt en als er een haai ineens tevoorschijn komt die mij als het eerste opeet. Neenee, ik ging echt niet vanvoor zitten! Algoed dat er een jonge zich aanmelden om op die plek te gaan zitten en ik erachter kon, oef.

Maar eenmaal we vertrokken kon je enkel maar genieten. De natuur hier is prachtig! Jammer genoeg is dat niet overal. Als je in de stad bent is het vuil omdat de Surinamers ervanuit gaan dat plastiek flessen en zakjes afbreekbaar is, dus gooien ze het allemaal maar op de grond. We namen de hoofrivier en de eerste links daar gingen we kaaimannen spotten. Dat was wel een beetje moeilijk omdat het hier normaal regenseizoen is en het is droog! Dus het water staat laag en er zijn weinig vissen. Dus trekken de kaaimannen naar beter oorden. Matje onze begeleider van de boot des doods, trok op avontuur. Daar zaten we dan onbegeleid aan de kant in ons bootje. Het bootje begon soms ook in beweging te komen en dat was wel wat onwennig.

Nadat het begon te schemeren trokken we verder. Ik moet eerlijk zijn op dat moment begon ik toch wat ongemakkelijk te worden. Het werd donker, er zijn hier geen lichten die aan de rivier zijn bevestigd en matje onze begeleider had ook geen licht voorzien, en het werd maar donkerder en donkerder,.. Op één of andere manier begonnen echt alle beesten in de buurt geluid te maken! Algoed dat ik voor mij een toffe gast zat die met mij wat begon te babbelen en grapjes te maken. Ideaal moment – AFLEIDING! Matje zal de angst in mijn ogen hebben gezien want we vertrokken richting het kamp. Met een kleine tussenstop aan heet meer waar je 1000 witte vogels samen zag komen en begonnen te zingen. Ik heb er een filmpje van gemaakt omdat ik er zo onder de indruk van was!

Next stop kamp… kamp of death…
Een hutje MIDDEN in het water, dezelfde rivier waar de kaaimannen en de vissen zitten en wij gingen daar slapen. Zeg mij eerlijk, klinkt dat niet wat bizar? Het hutje was echt een scharminkel, punt van uiteen te vallen en toch heb ik daar het beste weekend van mijn leven beleeft. Hangmatten ophangen was weer een uitdaging. Dus koos ik uit de begeleiders de grootste te de struiste om mij te helpen. Gelukt! Nadien gingen we eten. Een typisch Surinaams gerecht: ‘sout soep’. Dat is een eet soep van hier waarbij je gedroogde aardappelen, rijst, kip en bouillon in doet met een afwerking van dunne sojascheuten en normaal gezien een eitje, maar dat eitje was er niet bij! De soep was heerlijk en vulde direct. Daarbij kregen we ook een loempia gemaakt met kouseband. Super lekker! Dit is op en top genieten. Nadien hadden we vrije tijd dus namen we ons drinken en bananenchips en trokken naar buiten. Daar was ik gewoon sprakenloos.. de sterrenhemel was prachtig, zoiets heb ik nog nooit gezien, de donkere nacht was vol met die fonkelende lichtjes. We zaten met 7 sprakeloos te kijken. Niet geloven en beseffen dat we dit meemaakte. Ik kan het zelf niet beschrijven, zo mooi was het!

Tegen 2.00u s’nachts gingen we slapen. Rachel en ik lagen naast elkaar en beleefde nog wat pret, vooral omdat ze mij in slaap wiegde! Danku Rachel! En daar ging ik dan.. in slaapmodus, in een hangmat, in een hutje middle of nowhere. Ik moet wel zeggen dat ik goed heb geslapen, hoewel ik om 3.00u wakker werd van het water dat geluid maakte tegen onze hut en ik DRINGEND moest plassen. Jezus, uit die hangmat geraken is al één ding, uit een hangmat geraken als je dringen moet plassen, in de donkere en er kruipen kakarlakken rond.. dat is iets anders. In speedmodus liep ik naar toilet. Jaja, er was een toilet (wel een vieze) dus deed ik de beweging die mijn zus mij had geleerd niet op de toilet gaan zitten maar juist er boven hangen. Niet gemakkelijk en je voelt het in je benen hoor, als je het te lang doet voel je het er de dag erna wel ;) Dan moest je van toilet gaan en met een emmer water uit het meer halen om het te kunnen doorspoelen. Zeer primitief , maar ik was enorm blij dat ik niet moest gaan wildplassen want dat heb ik nog NOOIT gedaan, en ik zie dat niet goed komen. Tussentijds zit ik met mijn anti-bacterie gelleke uit mijn dak te gaan! Zo één busje op 2 dagen, weinig mensen kunnen dat nadoen! Maar ik ben zo vies van al die bacteriën en viezigheid!

 

De dag erna heb ik de zon zien opkomen (want ik was veel te vroeg wakker). Het was zo rustig en mooi, dat je er gewoon stil van wordt. Nadat de zon was opgekomen hoorde je iedereen stilaan wakker worden. Dus moet ik snel in beweging geraken. Missie één, mijn lenzen inkrijgen. Pfff, Rachel schoot me te hulp door de spiegel vast te houden. Na 5 minuten zijn ze er in geraakt. Na de lenzen en tanden poetsen begon de dag met weer een overheerlijk ontbijt: Pompelmoes, soort meloen, brood, eieren, komkommer, tomaten, kip, kaas en verse bakabana! (dat is een bakbanaan, in deeg met wat olie gebakken en dan doe je pindasaus over!) Het motto van de begeleiders hier is: “Jullie hebben de klok maar wij hebben de tijd” dus alles gaat hier rustig, rustig, rustigaan! Na ons ontbijt gingen we naar onze laatste activiteiten op het meer. Rode ibissen spotten (ik heb er trouwens paar gezien! Wat felrode vogels zijn me dat, ik voelde mij net iemand van National Geografic Channel om wat vogels te kunnen vast leggen). Jungle Jane is niets tegenover mij! :D

Daarna gingen we modderbaden. In bikini, de modder in, modder die je niet ziet enkel voelt.. Ik zat als laatste in het bootje en de begeleiders wouden me al in het water helpen en mij besmeuren met modder. Met mijn ‘De Pestel- blikje’ wisten ze duidelijk dat ze hun poten van mijn lijf moesten houden. “IK DENK HET NIET MANOU!”. Ach ja, je kan er wel mee lachen ze, laat die mannen maar proberen! Na een klein moddergevecht moesten we ons afspoelen in het meer, oh wat verlang ik nu naar een douche.. helaas is dat maar voor als we op ons huisje in Paramaribo zijn! Bah, bah, modder op plekken waar je geen modder wilt hebben. Mijn velleke voelt wel superzacht, Het modder van het Bigipan heeft toch wel zijn voordelen!

Na het middageten zijn we naar huis getrokken. In ons bootje from hell, gaan we naar het huis. Alles ingepakt en vertrekken. De terugrit ging héél vlot, genieten van het uitzicht en de natuur. Het ging allemaal heel vlot! Na de lange busrit met enkele stops bij fruit en groentenkraampjes, een boom waar een aap in zat, toiletpauze, .. waren we thuis. Toen besefte ik hoe rood ik zag, jaja verbrandt! Met mama haar nertsolie insmeren en in bed ploffen. Ja ik ben kapot, maar zo voldaan van echt een fantastisch weekend! Zo’n ervaring maak je niet dagelijks mee.

Weetje: Wist je dat ‘Bigipan’ staat voor Big Pan (grote pan)?