1ste dag in Suriname

Hallo iedereen,

Één ding is duidelijk.. mijn bioritme is om zeep!

Ik word om 4 uur s’nachts wakker in Surinaamse tijd (8.00 in België)… omdraaien en keren, nog eens proberen. Eenmaal 6 uur s’ochtends (10.00u Belgische tijd)  geef ik het op. Dus ga ik even mijn ouders gerust stellen en even skypen. Wat leuk om mama te zien aan de andere kant van de wereld, die haar gewone gangetje is aan het doen terwijl ik nieuwe dingen kan ontdekken.

Na het skypen  gingen we even brood en charcuterie halen bij de chinees om de hoek (alle winkels hier worden precies uitgebaat door Chinezen – vreemd! Ik heb altijd zin om te zeggen: “ne bami met kip, nasi met rund en een potje curry en zoetzure saus”.  Ik denk wel dat ze wisten dat we toeristen waren want we zijn wat in het zak gezet!  Na een snelle maaltijd hebben we Taxi Brian gebeld en die bracht ons naar de stichting waar we binnenkort stage gaan lopen! Daar hebben we kort kennis gemaakt en uitleg gekregen over wat de bedoeling is van de opdrachten. Leesbevordering in Suriname is het doel wat we moeten bereiken. Dit moeten we doen op een creatieve manier. Dus binnenkort eens goed gaan brainstormen om dan zo snel mogelijk creatief aan de slag te gaan! Ik zie er wel naar uit! De studenten van lager onderwijs kwamen we hier ook weer voor het eerst tegen sinds we geland waren. Tussentijds hebben we met Taxi Brain veel rondgereden zodat we de omgeving ook wat hebben kunnen zien.  Zoals het bureau van vreemdelingenzaken.. Dat alleen al is een verhaal apart! Vriendelijk waren ze daar niet, maar ach.. we trekken het ons niet aan!

Nadien zijn we iets gaan eten in een snackbar, een potje nasi met kip. Bovenaan lagen er pepers op die we niet mochten op eten. Een lieve dame die daar ook zat te eten had in de gaten dat wij hopeloze verhongerde studenten waren. Dus greep ze in om ons net op tijd te helpen! Al geluk want anders waren we helemaal verloren ;-). Door de warmte en dofheid is het goed dat je even op adem kan komen en even kan rusten. Deze rust werd al snel verstoord door het gegil van Rachel. Het had niet mogen zijn, maar ze waren er ineens.. de kakkerlakken! Gillen, roepen, lopen, sprayen,.. Alles hebben we gedaan tot Ruben ons even kwam helpen. Ruben was onze reisorganisator voor de uitstappen en zag hoe hard we waren aan het klungelen. Hij was de held van de dag!

We hebben de dag afgesloten met te gaan eten in de Zus en zo, super gezellig maar na onze maaltijd kregen we onze ogen niet meer open. Tijd om naar huis te gaan en in ons bedje te kruipen. De dag heeft lang geduurd en we waren kapot!  Voor ik in bed kroop, heb ik onder ijne bed gekeken, op mijn bureau,… overal waar een kakkerlak zou zitten. Want mij zouden ze deze avond niet kunnen opeten! ;)

Tot snel,