Stage week 3: Marowijnen

Hallo iedereen,

Hier in Suriname is het niet alleen tripjes, etentjes en avondjes uit. Er wordt ook gewerkt! Zo gaan wij voor het kinderboekenfestival (KBF) in klassen voorlezen en een leuke activiteiten.

Zo zijn we vandaag naar de Mahonieschool gegaan, deze scholen worden door onze stag gever Stichting Projekten  (en ja.. ze schrijven het hier met een K) uitgekozen. Vooraf werden we ‘klaargestoomd’ om naar deze school te gaan, dus dat wilt eigenlijk zeggen.. we werden naar kantoor geroepen en vertelde ze ons dat dit een moeilijke school is. We moesten ons voorbereiden op lijfstraffen, maatschappelijk werkers en andere verschrikkelijke scenario’s. Ik had er dus al geen zin in! Eenmaal aangekomen was dit één van de betere scholen waar we al stage hebben gelopen.  Oef wat een opluchting! Het waren propere klassen en met voldoende materialen om in de klas aan de slag te gaan. De klassen hier in deze school waren ook verdeeld in hoeken zoals een lees- hoek, poppenhoek,.

 

 Het enige wat me opviel tijdens de observatie was, dat dit de eerste school was waarbij elke tafel een ander activiteit deden zoals bij ons hoofd en keuzeactiviteiten aan de kleuters wordt aangeboden. Er waren 2 tafels die fruit moesten uitprikken, 1 tafel voorbereidend schrijven  en  tafel die vrij mocht tekenen. Ze legde de activiteiten niet klassikaal uit, met gevolg dat er kinderen wel een kwartier moesten wachten tot ze wisten wat ze moesten doen. De klas juf was wel lief voor de kinderen, Ze leek ook echt op een Surinaamse vrouw, zwaar gebouwde vrouw en super vriendelijk naar ons toe, als ze lachte naar je begon je spontaan mee te lachen. Met haar zou ik wel eens een Bakabana eten :D

Het boek dat we hebben gekozen was ‘een boek  van Henré Tuet’ dat was een aanrader bij de kinderen. Ze hadden plezier en keken met grote ogen! Wat een leuke dag! We hadden zelfs niet het gevoel dat we in 4 klassen hadden gelezen. Nu kijken we met een goed gevoel terug.
Deze week hebben we nog wat werk hoor. We moeten onze workshops voorbereiden, logboek bijwerken en stage in België in elkaar steken! Werk genoeg, maar goede vooruitzichten want wij gaan naar Brownsberg dit weekend! Ja toch?

--> Deze poster hebben we ontwikkeld voor in de scholen uit te delen

--> Ik heb dit vriendje getrokken, toen hij aan rondfladderen was in ons complex!

WEETJE: het woord ‘klant’ betekent in Suriname  - Prostituee

 

Crocodile Dundee Stefanie

Hallo iedereen,

Crocodile Dundee Stefanie verwelkomt jullie op het avontuurlijk verhaal van dit weekend. Ik ging Nieuw-Amsterdam bezoeken, dolfijnen spotten, avondeten op een plantage en in de donkere nacht ging ik (met de nodige begeleiders a.k.a bosjesmannen) op zoek naar kaaimannen. Dat zijn kleinere krokodillen!

De dag begon 14u in de namiddag en gingen we met de “boot” weeral zo’n scharminkel geval naar Nieuw-Amsterdam! Dit was de eerste post die de slavenhandelaars maakte om hun slaven te laten wassen, wegen, verkopen en verdelen. Van daaruit trokken de gekochte slaven met hun bazen naar het huis. Om één of andere reden kreeg ik kippenvel toen ik over die brug liep, het lijkt allemaal zo onrealistisch dat dit ooit is gebeurd. Later die jaren was er ook een fort en gevangenis die konden we allemaal bezoeken. Wat mij vooral opvalt is hoe mooi alles is bewaard! De Surinamers zijn toch trots op hun geschiedenis en die van de Nederlanders. Ze vinden allemaal dat ze oneerlijk zijn behandeld en zingen hun slavenlied nog tot vandaag, maar zijn trots dat ze zover zijn gekomen. Want wat is het heerlijk om de Surinamers over hun trots land te praten! Onze gids Manojd, was een man die over enthousiast was en niets anders deed dan zichzelf verkopen. Zo mochten we zelf zijn huis zien en van zijn fruit eten die hij kweekte. Zijn kokosnoten en mango’s waren superlekker! We kregen zelf een trosje bananen en mango’s naar huis! Vriendelijke mensen..:) Doorheen onze tour kregen we zelf raadseltjes zoals: ‘ Waarom noemt men een ei een ei’ (antwoord onderaan bij het weetje! :D)

---> Dit is het bord met Nieuw-Amsterdam, we vroegen Manodj om een foto te trekken met het bord erbij, maar dat is helaas niet gelukt en is dit het resultaat. We hadden toch enkele lachwekkende foto's met enkel ons hoofd. Toch een goede poging Manodj!

 

Na onze rondleiding in Nieuw- Amsterdam gingen we met ons mini-bootje de dolfijnen achterna! Flipper here I Come! Fluiten , verder varen,.. en daar waren ze, een heleboel flippers bij elkaar! Wat een uniek beeld dat je  een groepje dofijnen bij elkaar ziet. Foto’s trekken lukte helaas niet maar onze filmpjes zijn vrij goed gelukt. Zo zaten we op het bootje  veel foto’s te trekken, we leken wel een groepje Chinese toeristen! Ondertussen liet Manojd ons niet in de steek, hij had altijd van die ongewone opmerkingen tussendoor zoals: “ ik zou graag een dolfijn zijn, al die mooie dames die mij zitten roepen en mij willen aanraken en ik ben een beschermd diersoort”. Rachel en ik konden onze lach niet inhouden, omdat hij het met zoveel overtuiging zei. Ik denk dat hij nadien zo genegeerd was omdat we zaten te lachen dat hij even achterin het bootje kroop.

Na een uurtje of twee trokken we naar de volgende plantage om te kunnen avondeten zodat we daarna op  jacht konden gaan naar kaaimannen. Als ze ons dan willen opeten, hebben ze tenminste een dikke indigest! ;)
Daar zaten we dan met ons tweeën aan het water, lekker te eten: roti met kouseband en pikant vlees. Het deed me wat denken aan stoofvlees maar met beentjes. Het zal waarschijnlijk een hond zijn geweest of één of andere tropische vogel?  Nadien trokken we onze lange broek, T-shirt met mouwen, pet, sjaal aan  en volledig ingesmeerd met een dikke laag muggenproduct gingen we weer op pad! WEERAL IN ZO’N MIEZERIG BOOTJE. Wat hebben die mensen hier met die bootjes waarvan je echt in gaat zitten en 30 cm dieper in het water gaat?!

Daar gingen we dan, kaaimannen zoeken.. in de donker.. zonder licht…zonder  bereik op je gsm… recepi voor disaster if you tell me! :D Ik dacht dat we eerst gezellig gingen rondvaren in het moeras, waar je veel te veel bizarre geluiden hoort. Maar nee, uit het NIETS gaat die man met zijn hand in het water en haalt die er een kaaiman haalt van een halve meter die tegenstribbelt. Hij gooide die in de boot, en ik zat op het eerste bankje. Typisch! Ik gilde heel dat moeras bijeen (niet omdat ik bang was ofzo, maar het was veel te onverwachts, ik had me erop moeten voorbereiden!). Het bosmannetje die ons vergezelde deed er enkel maar een plastiek elastiekje rond en vroeg die doodleuk ‘ gao joj hum vasthouden?’. "ABSOLUUT NIET,  Rachel changeeeeeer van plaatsen want ik ga hier echt midden in het water geen krokodil vasthouden". Dus hebben we van plaats veranderd zodat ik geen kaaiman moest vasthouden.

Na de tweede krokodil mochten we meezoeken. Met een licht ging hij over het moeras heen en zag je de ogen blinken van de kaaimannen. Zag je ze blinken kon je naar de kaaimannen varen en vastnemen. Maar wat voor stomme beesten zijn dat, die zien een bootje met motor aankomen en die vluchten niet. Dat is niet hoe ik het zie op de TV hoor..:D Zover mijn dierenkennis, ik ben toch echt ne toerist  die niets gewoon is. Zo gingen we na het vangen, een hele fotoshoot met de krokodillen maken. Ik mocht het baby-kaaimannetje vast houden en dat vond ik al ongewoon, want die dieren voelen heel raar aan hoor! Een soort van rubber, plastiek, speelgoed met ruwere kanten. Zoals van die plastiek beestjes als je erop knijpt dat die een piepgeluidje maken en die ogen zo uitbollen. Ik heb dit natuurlijk niet gedaan want ik wil niet verantwoordelijk zijn voor de dood van een baby- kaaiman :-D

Tot slot gingen we naar huis, met een ontspannen gevoel en zoveel voldoening! Ik verleg hier mijn grenzen en ik geniet ervan, ik hoop dat jullie er toch ook wat plezier van hebben. Om af te sluiten geef ik het antwoord op het raadsel van Manojd.

WEETJE: Waarom noemt een ei – een ei? // omdat je niet weet of het een hij of zij is! Ja toch?

 

 

Tweede week stage

Hallo iedereen,

Tweede week stage is weer voorbij!

 

Nieuwe school nieuwe ervaring.  Je merkte meteen het verschil: de scholen leken op bunkers van strafkampen, de leerkrachten hadden allemaal hetzelfde uniform en het enthousiasme van de leerkrachten. Ze leken niet gemotiveerd. Wat me een beetje verontrusten waren de kinderen die vol littekens, blauw ogen en wonden zaten. Hoe onverzorgd de wonden waren. Hoe de leerkrachten tegen ouders spraken, was verschrikkelijk. Er werd een mama op het matje geroepen omdat ze de rekening niet konden betalen. Iedereen kon het gesprek meevolgen en dan zei de directrice ‘ja mevrouw ga werken dan heb je wel geld.”  Mijn eerste cultuurshock heb ik er wel bij gekregen. Kort daarna werden we onthaald door de directrice. Zij bracht ons naar de klassen en stelde ons voor aan de aan de eerste leerkracht waar we gingen voorlezen. Zowel zij als de paralell juf waren aanwezig. Wat ons meteen opviel was het niveau van de kinderen. We moesten ons eerste verhaal vertellen bij de 4-jarige en we werden verrast door het laag niveau van de kinderen. Ik had het gevoel dat ze ons niet begrepen, later bleek dat het niet enkel met ons was maar ook met de leerkracht. De kinderen lijken op eerste indruk een achterstand te hebben op hun taalontwikkeling en begrijpen daarom niet waarover het gaat. De kinderen waren onder de indruk waardoor we hebben beslist op het laatste moment om niet het verhaal in poppenkast- verhaal maar voorlezen vanuit het prenten. Het prentenboek ‘De gruffalo’  was te moeilijk, lang en te eng voor de kinderen. Sommige zaten met tranen in hun ogen. Achteraf wouden we  een nagesprek doen over de dieren, het verhaal en wat er was gebeurd, maar daar moesten we ook aanpassen. Want de kinderen begrepen héél weinig. We zijn overgegaan naar onze verwerking. Een puzzel waarbij de kinderen de lichaamsdeeltjes van de ‘Grufallo’ op de juiste plaats leggen. Dit was al héél moeilijk voor hen, na 2x het voor te doen waren er een paar enthousiaste kinderen die wilde proberen. Waardoor we de puzzel 2x hebben kunnen doen en begrepen ze wat de bedoeling was. De leerkracht was enthousiast over onze aanpak en de vragen die we ervoor en erna stelde aan de kleuters. Zo gingen we ook in gesprek met de leerkracht. Wat me daar opviel was dat het begrip parralel juf hier een andere betekenis heeft. Ik denk dat het vooral een juf is die mee komt helpen of part-time werkt met de juf die nu aan het les geven was. Toen we meer uitleg vroegen over hoe dat ze dan samenwerkte viel het stil en werd het duidelijk dat ze er niet meer over wilden zeggen.  

Daarna hebben we een lesje ‘leergesprek’ gezien. Ik begrijp nu duidelijk waarom ze het leergesprek noemen: de leerkracht neemt een grote  plaat en stelde als opwarming eerst moeilijke vragen ‘waarom noem je je ouders, ouders?’ – ‘wie is jouw mama’. Daarna richtte de klas-juf zich op de prent. Met haar meetlat vertelde ze wie de personen waren. Ik citeer: “dit is een man, dat is vader, dit is de vrouw dus de moeder en dit kind is een meisje dat is de dochter en samen is het een gezin’ Daarna wijsde ze op de prenten en moesten kinderen LETTERLIJK herhalen wat ze zei. Sommige begrepen de leerstof maar meer dan de helft van de kinderen waren niet mee en begrepen niets van de leerstof die ze ingedrild kregen. Dat is heel moeilijk om aan te zien, omdat je weet dat dit niet de goede manier is en dat dialoog aangaan met de leerkrachten niets helpt omdat ze zo zijn overtuigd van hun eigen methodes. Dat ze die zien als de juiste.  Tot slot zijn we even in de andere klas gaan zien waar we morgen stage zullen lopen. Daar is het niveau van een eerste leerjaar en gaan de we poppenkast spelen en een kort bewegingsspelletje uitvoeren, omdat we zagen dat de kinderen een hoger niveau hadden.

Na onze observaties van gisteren hebben we onze lessen kunnen her aangepakt en kunnen we beter aan de slag gaan. We begonnen met een korte inleiding en nadien vertelde we dat het ‘Gruffalo’ niet zo eng is. Daarna gingen we starten met  poppenkast waarbij het verhaal van de ‘Gruffalo’ werd uitgebeeld. De kinderen waren geboeid en luisterde goed. Het leukste was dat we ook een beweging-spel gingen uitvoeren  met de kleuters. Een korte variatie van zakdoek leggen. Terwijl we dit speelde keken de leerkrachten door hun ramen om te zien wat we deden. Super leuke reacties en de klas juf begon zelfs te filmen met haar Blackberry. De kinderen waren niet ongemakkelijk en luisterde goed omdat ze even hun energie kwijt konden. Wat een heerlijk moment!

Nu nog wat aan onze lesbrieven werken en voorbereidend werk voor stage in België en dan zit het er het weer op voor deze week. Dan is het uitkijken naar onze trip van dit weekend: dolfijnen en kaaimannen spotten en een plantage/gevangenis bezoeken!

Weetje: Dat over héél Suriname de kinderen dezelfde uniform hebben op school?  kleintjes dragen blauw en groen - onderbouw groen en wit hemdje - bovenblauw een blauw hemdje

Suriname uitstapjes

Hallo iedereen,

Even vertellen wat er deze dagen nog is gebeurd.

Donderdag zijn we van 08.00u tot 13.00u. gaan werken op kantoor bij Stichting Projekten. Nadien trokken we naar huis. We hadden een andere weg genomen en kwamen terecht in de ghetto van Suriname. We reden voorbij een groepje mannen met onze fiets en die begonnen eerst te roepen en nadien achter mij te lopen. Ze hadden zelf een hakmes voor de bananen mee, dus begon ik stevig op mijn pedallekes te duwen want mij gingen ze niet hebben hoor! :D
 Achteraf moest ik er wel mee lachen, maar op dat moment breekt het zweet je even uit. We hebben die weg aangeduid op onze kaart als ‘ NOOIT MEER WEG’.

Diezelfde avond zijn we voor het eerst gaan dansen in Havana lounge! Eerst gezellig gaan eten en ons opmaken en dan vertrokken we met onze huisgenoten. Wat was dat leuk!  Het nachtleven begint hier pas om 2u s’avonds. We waren er om half 1 en konden rustig drinken halen en nog wat salsa dansen (daar deed ik aan beginner wel nog niet aan mee hoor, vindt het een beetje gênant om mijn eerste weken hier, iemand in het ziekenhuis te helpen). Daarna brak het feestje los. De sfeer-zin ‘waar is dat feestje – hier is dat feestje’ is hier ook al bekend hoor! Tegen een uur of half 4 hadden we het wel gezien en trokken we naar huis. Ik herinner mij enkel nog dat ik op mijn bed ging liggen en wat erna gebeurde weet ik niet meer! Zo moe was ik. Hoe dan ook, ik kijk uit naar onze volgende stapavond!

Vrijdag moesten we er op tijd uit, want we gingen op fotoshoot verkleedt als de lokale bevolking hier. We kregen kledingstukken waaruit we konden kiezen. Dus heb ik voor de Javaanse kledingstijl gekozen. Dit is een outfit dat ze vaak dragen in Suriname in de regio’s van de rijstvelden! Met mijn strooien hoedje op men hoofd en ik ben er klaar voor. KLIK KLIK! Leuke herinnering voor thuis!

 

 

 

 

Zaterdag heb ik mijn eerste dokter bezoek achter de rug omdat ik een allergische reactie heb gehad op mijn muggenbeten! Rode plekken en blazen op mijn benen die enorm jeuken en infectie aan mijn dikke teen door de muskieten! Jullie rot-beesten! Pas maar op of ik eet jullie op! Dat zal ze vast afschrikken ;)Wat mij heel verrast is dat de dokters hier enorm veel geld vragen. Voor een consultatie van vijf minuten was het al 55 euro. Waarvan de medicamenten in totaal nog geen 6 euro kost. Heel bizar! Nu starten met een antibiotica kuur en allergie pilletjes en we kunnen er weer tegen!

Vandaag naar white beach, met 11 man in een taxibusje voor 9 man is echt veel te knus! Je deelt zelfs je zweet – ah bah! Heerlijk uitstapje enkel hoor je eenmaal daar dat er beestjes in het zand zitten die in je wonden kruipen en daar een gezinnetje opstarten! Hangmat ophangen en een kokosnoot halen om uit te drinken. Heerlijk drinken en genieten – people this is the good life!

 

Weetje: Dat er meer auto's in Suriname zijn dan mensen?

Eerste stageweek!

Hallo iedereen,

De eerste week stage gelopen! Wat leuk om de scholen hier te zien. Ik zal even de opdracht toelichten wat we moeten doen. Wij gaan op bezoek in kleuterscholen om een prentenboek en verwerking te doen met de kinderen. Dit doen we om het kinderboeken festival te promoten, en te laten zien aan de kinderen dat lezen ook leuk kan zijn!

De eerste school waar we hebben stage gelopen is de Bolletrie-hé op de kwepieweg! Dat is een 35 minuten met de taxi! Ik denk dat dit een rijkere school was omdat de klassen vrij goed waren ingedeeld. Je had een boekenhoek, taal-hoek, rekenhoek, winkelhoek, poppenhoek,.. waar de kinderen kunnen spelen. Hun dag begint ook met het opkomen van hun vlag, dan liedjes ‘goedemorgen juffrouw goedemorgen,…’.

Onze eerste dag gingen we naar de klas van de 5jarige (vergelijkbaar met de 3^de kleuterklas bij ons in Belgïe), maar daar ontdekte ik dat de kinderen al les krijgen zoals in het eerste leerjaar. Ze zitten aan bankjes en leren letters schrijven. De leerkrachten doen hun best met de lessen te geven maar toch wordt er alles in gedrild. Ik merk wel dat ze ook streven naar positieve bevestiging. Na een goede activiteit geeft iedereen een applausje voor hun goede werk, en een ander moment halen ze de kinderen op hun eigen manier neer: “je verdoet je tijd, maar doet je best”. Als ik dat zou horen, zou ik in de war zijn van mijn eigen emoties. ‘Ben ik nu goed bezig of niet?’, die kinderen kunnen dat toch ook niet begrijpen? In deze school wordt er voor een goedkope prijs ook eten verkocht. Broodjes, snoepgoed, bami, nasi, bakabana, kroketten, viskroketten,.. Helaas kan ik wel niet zeggen dat het allemaal zo goed is voor je lichaam, maar wel super lekker! Tijdens de pauze namen wij even de tijd om wat van de plaatselijke lekkernijen te proeven!

We hebben in de 2 klassen gewerkt rond het prentenboek: ‘De kleine mol die wou weten wie op zijn kop gepoept heeft’ van Wolf Erlbruch en W. Holzwarth. Wat een leuk boek voor de kinderen, vooral omdat ze daarna met zoutdeeg (in een bruine kleur). Een eigen drol mochten namaken! Ik ben wel benieuwd hoe de reacties van de ouders gaan zijn… want meestal krijgen ze enkel schrijfwerkjes mee… oeioei? Dat belooft! De stichting en onze begeleidster vonden het een leuke activiteit. Dus dat is al goed nieuws! De dag erna hebben we in de andere klas het verhaal gaan vertellen. Dat was meer vergelijkbaar met een kleuterschool als bij ons. Ze leerde versjes, liedjes en af en toe begonnen ze te knutselen. Toch zie je al dat de kinderen continu op hun stoel moeten blijven zitten, dat is echt bizar om te zien!

Omdat we vrij snel afgerond waren met onze stageklassen zijn we in de school wat gaan rondkijken en kwamen zo in de 'peuterklas' terecht. Dit is een klas voor kinderen van 2 tot 3j. De klassen lijken helemaal op de klassen in België, hier voelde ik mij helemaal thuis en zou er direct kunnen les geven. Helaas is dat niet de opdracht.


Na dit kort bezoek zijn we naar de  stichting gegaan om daar te gaan helpen met het maken van zakjes om uit te delen op de school en kort bespreking van onze ervaring op de scholen en onze persoonlijke doelen die we hier willen bereiken. Dat was wel leuk omdat Margerie onze begeleider ook ons wou laten deelnemen aan een culturele activiteit met hun en we mogen hun koffers bekijken die ze hebben uitgewerkt over culturen en cultuurverschillen. We krijgen ook kans om op scholen enkele
interviewen te gaan afnemen voor ons eindwerk. We kunnen nog veel doen en ik heb nu al het gevoel dat ik tijd tekort kom.

Wat er deze week nog op de planning staat is bezoek aan MC Donald om voor te lezen (de foto hier opzij is van mijn observatie bij MC Donald op 11/01/13). Maar ook mijn logboek vervolledigen en op uitstap naar White Beach! Leuke vooruitzichten!

 






Weetje: Dat het nu normaal regenseizoen is, en er amper regen valt #klimaatverandering?

 

Bigpan/Nickerie - Jungle Stefanie

Hallo iedereen,

Het heeft eventjes geduurd maar hier is het nieuwe blogavontuur!  Soms is het in ons huis spits voor het internetgebruik en kan je bijna niets uploaden. Dus doe ik het nu maar!

Ik ben dit weekend naar Nickerie/Bigipan geweest.’ Wauw’, is het enigste woord dat ik kan uitbrengen over deze ervaring. We zijn onze dag begonnen met een busreis met verschillende tussenstops. Op een plaatselijk marktje eens naar allerlei soorten fruit gaan kijken (ik vind de combinatie van kleuren prachtig!) en het bezoeken van een Hindoeïstische tempel. Helaas mocht ik die niet bezoeken omdat ik onrein was, ze hadden tijdens ons bezoek roti met kip gegeven en je mag de tempel niet binnen als je je regels het of je hebt die dag al vlees gegeten. Kon je dat niet eerder zeggen?!  

Dan pas begon het avontuur.. we gingen naar ons verblijfplaats maar daarvoor moesten we een klein boottochtje maken over het meer. Dat is niet zo erg, als je ziet hoe we ons moesten verplaatsen.. een lang kanobootje waar je met 10 man in ging en bagage. Ik kleurde al wit als ik het zag.. na een ketting te maken om de bagage in te pakken gingen de mensen in de bootjes, maar pas op! Één foute beweging en je lag erin! Het koud zweet schoot me te binnen vooral toen het mijn beurt was en de begeleider doodleuk vraagde:” gao maor vooraan zittun’. HELL NO, da ik vanvoor in mijn eentje ga zitten in een kano die lekt en als er een haai ineens tevoorschijn komt die mij als het eerste opeet. Neenee, ik ging echt niet vanvoor zitten! Algoed dat er een jonge zich aanmelden om op die plek te gaan zitten en ik erachter kon, oef.

Maar eenmaal we vertrokken kon je enkel maar genieten. De natuur hier is prachtig! Jammer genoeg is dat niet overal. Als je in de stad bent is het vuil omdat de Surinamers ervanuit gaan dat plastiek flessen en zakjes afbreekbaar is, dus gooien ze het allemaal maar op de grond. We namen de hoofrivier en de eerste links daar gingen we kaaimannen spotten. Dat was wel een beetje moeilijk omdat het hier normaal regenseizoen is en het is droog! Dus het water staat laag en er zijn weinig vissen. Dus trekken de kaaimannen naar beter oorden. Matje onze begeleider van de boot des doods, trok op avontuur. Daar zaten we dan onbegeleid aan de kant in ons bootje. Het bootje begon soms ook in beweging te komen en dat was wel wat onwennig.

Nadat het begon te schemeren trokken we verder. Ik moet eerlijk zijn op dat moment begon ik toch wat ongemakkelijk te worden. Het werd donker, er zijn hier geen lichten die aan de rivier zijn bevestigd en matje onze begeleider had ook geen licht voorzien, en het werd maar donkerder en donkerder,.. Op één of andere manier begonnen echt alle beesten in de buurt geluid te maken! Algoed dat ik voor mij een toffe gast zat die met mij wat begon te babbelen en grapjes te maken. Ideaal moment – AFLEIDING! Matje zal de angst in mijn ogen hebben gezien want we vertrokken richting het kamp. Met een kleine tussenstop aan heet meer waar je 1000 witte vogels samen zag komen en begonnen te zingen. Ik heb er een filmpje van gemaakt omdat ik er zo onder de indruk van was!

Next stop kamp… kamp of death…
Een hutje MIDDEN in het water, dezelfde rivier waar de kaaimannen en de vissen zitten en wij gingen daar slapen. Zeg mij eerlijk, klinkt dat niet wat bizar? Het hutje was echt een scharminkel, punt van uiteen te vallen en toch heb ik daar het beste weekend van mijn leven beleeft. Hangmatten ophangen was weer een uitdaging. Dus koos ik uit de begeleiders de grootste te de struiste om mij te helpen. Gelukt! Nadien gingen we eten. Een typisch Surinaams gerecht: ‘sout soep’. Dat is een eet soep van hier waarbij je gedroogde aardappelen, rijst, kip en bouillon in doet met een afwerking van dunne sojascheuten en normaal gezien een eitje, maar dat eitje was er niet bij! De soep was heerlijk en vulde direct. Daarbij kregen we ook een loempia gemaakt met kouseband. Super lekker! Dit is op en top genieten. Nadien hadden we vrije tijd dus namen we ons drinken en bananenchips en trokken naar buiten. Daar was ik gewoon sprakenloos.. de sterrenhemel was prachtig, zoiets heb ik nog nooit gezien, de donkere nacht was vol met die fonkelende lichtjes. We zaten met 7 sprakeloos te kijken. Niet geloven en beseffen dat we dit meemaakte. Ik kan het zelf niet beschrijven, zo mooi was het!

Tegen 2.00u s’nachts gingen we slapen. Rachel en ik lagen naast elkaar en beleefde nog wat pret, vooral omdat ze mij in slaap wiegde! Danku Rachel! En daar ging ik dan.. in slaapmodus, in een hangmat, in een hutje middle of nowhere. Ik moet wel zeggen dat ik goed heb geslapen, hoewel ik om 3.00u wakker werd van het water dat geluid maakte tegen onze hut en ik DRINGEND moest plassen. Jezus, uit die hangmat geraken is al één ding, uit een hangmat geraken als je dringen moet plassen, in de donkere en er kruipen kakarlakken rond.. dat is iets anders. In speedmodus liep ik naar toilet. Jaja, er was een toilet (wel een vieze) dus deed ik de beweging die mijn zus mij had geleerd niet op de toilet gaan zitten maar juist er boven hangen. Niet gemakkelijk en je voelt het in je benen hoor, als je het te lang doet voel je het er de dag erna wel ;) Dan moest je van toilet gaan en met een emmer water uit het meer halen om het te kunnen doorspoelen. Zeer primitief , maar ik was enorm blij dat ik niet moest gaan wildplassen want dat heb ik nog NOOIT gedaan, en ik zie dat niet goed komen. Tussentijds zit ik met mijn anti-bacterie gelleke uit mijn dak te gaan! Zo één busje op 2 dagen, weinig mensen kunnen dat nadoen! Maar ik ben zo vies van al die bacteriën en viezigheid!

 

De dag erna heb ik de zon zien opkomen (want ik was veel te vroeg wakker). Het was zo rustig en mooi, dat je er gewoon stil van wordt. Nadat de zon was opgekomen hoorde je iedereen stilaan wakker worden. Dus moet ik snel in beweging geraken. Missie één, mijn lenzen inkrijgen. Pfff, Rachel schoot me te hulp door de spiegel vast te houden. Na 5 minuten zijn ze er in geraakt. Na de lenzen en tanden poetsen begon de dag met weer een overheerlijk ontbijt: Pompelmoes, soort meloen, brood, eieren, komkommer, tomaten, kip, kaas en verse bakabana! (dat is een bakbanaan, in deeg met wat olie gebakken en dan doe je pindasaus over!) Het motto van de begeleiders hier is: “Jullie hebben de klok maar wij hebben de tijd” dus alles gaat hier rustig, rustig, rustigaan! Na ons ontbijt gingen we naar onze laatste activiteiten op het meer. Rode ibissen spotten (ik heb er trouwens paar gezien! Wat felrode vogels zijn me dat, ik voelde mij net iemand van National Geografic Channel om wat vogels te kunnen vast leggen). Jungle Jane is niets tegenover mij! :D

Daarna gingen we modderbaden. In bikini, de modder in, modder die je niet ziet enkel voelt.. Ik zat als laatste in het bootje en de begeleiders wouden me al in het water helpen en mij besmeuren met modder. Met mijn ‘De Pestel- blikje’ wisten ze duidelijk dat ze hun poten van mijn lijf moesten houden. “IK DENK HET NIET MANOU!”. Ach ja, je kan er wel mee lachen ze, laat die mannen maar proberen! Na een klein moddergevecht moesten we ons afspoelen in het meer, oh wat verlang ik nu naar een douche.. helaas is dat maar voor als we op ons huisje in Paramaribo zijn! Bah, bah, modder op plekken waar je geen modder wilt hebben. Mijn velleke voelt wel superzacht, Het modder van het Bigipan heeft toch wel zijn voordelen!

Na het middageten zijn we naar huis getrokken. In ons bootje from hell, gaan we naar het huis. Alles ingepakt en vertrekken. De terugrit ging héél vlot, genieten van het uitzicht en de natuur. Het ging allemaal heel vlot! Na de lange busrit met enkele stops bij fruit en groentenkraampjes, een boom waar een aap in zat, toiletpauze, .. waren we thuis. Toen besefte ik hoe rood ik zag, jaja verbrandt! Met mama haar nertsolie insmeren en in bed ploffen. Ja ik ben kapot, maar zo voldaan van echt een fantastisch weekend! Zo’n ervaring maak je niet dagelijks mee.

Weetje: Wist je dat ‘Bigipan’ staat voor Big Pan (grote pan)?

 

 

 

 

What happens in Suriname - Stays in Suriname

Hallo iedereen,

Elke dag maak je hier iets mee.  Zo zijn we vandaag aan de grootste uitdaging begonnen voor mij van de hele reis. Salsa-les, wat is me dat! Ik ben heel enthousiast eraan begonnen. Na de eerste basisstappen begon de leraar naar me toe stappen. Hij danste heel vaak met mij, en gaf veel feedback. Laat me wel even zeggen dat het niet om mijn geweldige danstalenten is. Ik moest aan mijn papa denken op dat moment, en had het snel in de gaten dat ik meer dingen van hem heb geërfd dan ik zelf wil toegeven ;-))

De les zelf was heel leuk, ook al ging het niet zo goed! De dansleraar is fantastisch, zo grappig. Hij wil ook dat we ons amuseren. Zo moeten we vaak sensueel bewegen en een sexy blik geven. Dit leidt tot hilarische taferelen. Want ik wil mijn eerste les niet al beginnen met sensueel te kijken, dat is zo intiem.. Ik voel mij zo bloot als hij naar mij kijkt! :-D Hij is ook héél spontaan, maar dat zijn bijna al de Surinamers. Ik moet wel toegeven dat het onwennig was dat er allemaal mannelijke Surinamers binnen kwamen om met ons te dansen. Het zweet brak me uit en ik kreeg klammige handjes, ik had al medelijden met de persoon die met mij moest dansen, ocharme zijn voeten.Na de les hebben we ons ingeschreven. Met het idee: ‘ach laat ons eens gek doen en alles uitproberen, hier kent niemand ons – what happens in Suriname, stays in Suriname”.

Ziezo, dat is het enigste wat ik vandaag ga vertellen! Ik ga straks hier naar MC Donals omdat stichting Projekten daar een voorleesmomentje voorziet met een knutselactiviteit. Dat doen ze elke vrijdag van 18u tot 19u. Surinaamse tijd, dus gaan we eens kijken, zodat we dat vanaf volgende week kunnen overnemen. Ik heb er echt zin in! Hoewel ik denk dat het niet goed voor mijn lijn gaat zijn ;-)

Voor dit weekend verdwijn ik even want ik ga op uitstap naar Bigipan/Nickerie. Je krijgt volledig verslag aanstaande maandag. Hieronder heb ik even kort uitgetypt wat de uitstap inhoudt:

 

Programma Bigipan/Nickerie

Datum: Zaterdag 12 jan t/m Zondag 13 jan 2013.

Gids: Hendrik.

Dag 1:

Vertrek vanuit Paramaribo om 7.30u richting Nickerie.Na 45 min rijden hebben we onze eerste stop op Saramacca ( met hoofdplaats Groningen) daar krijgen heel wat uitleg en natuurlijk een uitgebreid ontbijt.Na het geheel rijden we door richting Coppename,Coronie ( cocosdistrikt),Wageningen ( oude rijstfabriek) waar de gids dan uitleg geeft over alle gebeurtenissen langs deze plaatsen.Uiteindelijk komen we dan aan in Nickerie ( grootste rijstdistrikt),waar wij dan de markt gaan bezoeken.Na de markt rijden we door naar Zeedijk waar wij dan een hindi tempel gaan bezoeken.Daar wordt er weer wat uitleg gegeven over de verschillende hindi beelden.Na dit alles hebben wij dan onze lunch.

Na lunch dan rijden we naar onze boot waar wij dan ongeveer 15 min over de Nickerie rivier varen en dan onze boot over een sleephellingen duwen in het Bigipan meer.Na ongeveer 45 min varen op het Bigipan meer komen aan op onze slaapplek.Dat is een huis op het water met hangmattenplekken.Beetje back to basic ,maar een wc is wel aanwezig.

Tijdens het varen kun je allerlei soorten vogels z.a de rijders,ibissen spotten.Zodra wij aankomen op onze basis dan gaan wij vissen en nachts kaaimannen spotten ( vangen ,fotoos maken en vervolgens het water in).Nachts worden de vissen dan klaargemaakt ( geen probleem voor degene geen vis eet).Het mooiste van Bigipan is nachts de sterrehemel en voor de volgende ochtend de zonsopkomst.

Dag 2: 

Morgens na ontbijt varen wij een stukje tussen het moerasgebied op zoek naar de Rode-Ibissen.Om 12u varen wij dan terug naar onze basiskamp waar wij dan voorbereiding maken om terug te varen naar Nickerie.Vlakna aankomst in Nickerie hbn wij dan lunch.Daarna vertrekken wij richting Paramaribo en zijn dan rond 18.30u in de stad.

 

 

 

Dagverloop in Suriname

Hallo iedereen,

Ik denk niet dat ik al heb vertelt hoe mijn dagverloop in Suriname gaat. Dus zie ik dit als een uitgerekende kans om daarover te vertellen.

Tussen 6.00u – 6.15u sta ik op en begin ik mij klaar te maken. Vergeleken Belgïe ben ik hier vrij snel wakker doordat ik een douche neem, die IJSKOUD is. Dus het lijkt dat ik elke ochtend een dansje doe onder de douche. Na mij aan te kleden en tanden te poetsen probeer ik mijn lenzen in te steken. Op één of andere bizarre reden krijg ik die hier in Suriname niet goed in mijn ogen. Ik heb het gevoel zodra ik mijn douche vastheb dat de drukkende warmte de lens al uitdroogt voordat hij in mijn oog zit. Na paar keer sukkelen (ongeveer 15 tot 20 minuten) zitten ze erin. Zo kan ik eindelijk lekker gaan ontbijten. Ik heb gemerkt dat ik hier geen boterham door mijn keel krijg in de ochtend, ze hebben hier soort van sandwichebrood, maar vrij droog! Dus in de ochtend krijg ik echt geen hap door mijn keel. Daarom ben ik naar de Tulip gegaan (europese winkel) om ontbijtkoeken te halen en cornflakes. Dit zorgt ervoor dat ik in de ochtend kan eten! Hmmm… Het fruitsap hier is trouwens vele lekkerder dan in Belgie.

Tegen half acht vertrekken wij naar de Stichting waar we stage lopen. Daar werken we door van 08.00 tot 13u. De dag begint hier met een klein gebedsmoment waarmee we liederen zingen en naar een stukje uit de bijbel luisteren, terug een gebed en afsluiten met een liedje en mededelingen van de collega’s. Ik moet wel zeggen dat Surinaams zingen is echt leuk in de ochtend. Het is precies Afrikaans gezang maar in het Nederlands. Hoewel één van de medewerkers speciaal voor ons een Surinaams lied hebben gezongen! Ik heb de tekst hieronder gezet. Wel een leuk deuntje waarmee we echt de dag goed kunnen beginnen. In de foto vind je de tekst, kunnen jullie meezingen? Het is ook geweldig hoe ze werken. Hun dag is heel rustig en bestaat uit veel rondwandelen en kletsen.  Waarom bestaat zoiets niet in Belgïe. Zo ontspannend!

Na het werken vertrekken we naar huis of naar de winkel. Dit doen we met de auto of met de fiets. Fietsen is hier wel niet zo leuk omdat de auto heel dicht bij u komen rijden en de drukte hier enorm is! Iedereen gaat hier ook met de auto of de taxi.  Eenmaal thuis gekomen eten we iets en doen we enkele taken voor school of huistaken zoals je kamer opruimen, opkuizen of de was doen. De was doen is hier ook niet altijd zo gemakkelijk want de was wordt hier gedaan in ijskoud water of je doet het zelf in handwas. Op den duur ruiken je kleren echt niet meer fris meer, wat ik zou doen voor een frisse handdoek van thuis die lekker zacht is! Koken wordt hier niet veel gedaan omdat het vaker goedkoper is om uit te eten dan zelf te koken. Dus sluiten we de dag af met een gezellig etentje met onze medestudenten of kotgenoten!

Mijn planning en dag verloop zal er volgende week anders eruit zien omdat we dan beginnen te voorlezen in de kleuterklassen en met onze activiteit vrijdag in de MC Donald, uitstappen en onze danslessen. Ik ben alvast benieuwd, ik hoop jullie ook! Om af te sluiten ga ik elke keer een weetje posten, een weetje uit Suriname.

Tot de volgende,

Weetje van de dag!  BAKRA is een term dat de Surinamers hier geven aan de blanke.

 

Avontuur in Suriname!

Hallo iedereen!

Een weekje Suriname en ik heb al verschillende ‘stoten’ meegemaakt, waaronder enkele ‘Stefanie stoten’. Hieronder even een korte beschrijving:

De dag begon met de taxi die niet kwam opdagen, omdat ze waren vergeten te vertellen dat de auto’s op waren, dus belde we in speedtempo naar ‘taxi Brian’. De man die rijden kan! Na kwartiertje stond hij aan onze poort en konde we vertrekken. Maar Brain zou Brain niet zijn als hij niet grapjes zou vertellen over de politiemannen hier, zodat wij minder slecht gezind waren! Danku Brain, je bent onze held!  

Daarbuiten hebben we ook bijna een whiplash van de taxichauffeur gekregen omdat die een drempel niet zag, en er wss 80km over vlamde, en wij helemaal door elkaar geschud werden. De mens zelf had het precies niet door, want zodra we bekomen waren zette hij zijn muziek wat harder en begon hij een beetje achter het stuur te dansen. Het was wel een typische Afrikaanse dans waarbij je de armen en bovenlichaam beweegt van links naar rechts. Dus mijn portie cultuur heb ik ook al gehad voor vandaag. (Bij deze wil ik ook even mijn familieleden gerust stellen dat wij NOOIT meer met DIE man in de taxi stappen!!!! ) Maarja, zo’n stoten maak je alleen maar mee in Suriname! ;-) Ik bezie het als een nieuwe ervaring! :D

Na dat taxi-ritje moesten we even bekomen dus gingen we lekker eten in district ‘blauwgrond’. Dat is binnen Paramaribo maar een klein 5 min met de auto. Daar konden we voor 5 euro (ik heb het even omgerekend), super lekker ‘Joviaans’ eten. Natuurlijk was het wel een beetje pikant en begon mijn neus en ogen ervan te tranen. Maar ik heb wel super gegeten! Voor de snoepers onder ons zal ik even vertellen wat ik heb gegeten: Een bami kinderportie (helemaal NIET vergelijkbaar met de bami dat je kan halen bij de chinees), een kip saté met pindasaus (de pindasaus is hier transparant en pikant, dus niet zoals die romige prak van in België dat je kan eten bij de frituur), een loempia met kouseband, en bakana (dat is een bakbanaan in deeg en gefrituurd dat je kan krijgen met pindasaus). Het was heerlijk!!! Maar mijn mond staat nu nog in brand.

Het is hier ook in Suriname- Paramaribo aangeraden om avond- tripjes met de taxi te doen. Omdat de criminele s’avonds uit hun huisjes komen om lieve blanke stagiaires te beroven. Algoed dat ik een zorgzaam gezin heb, want ik kreeg voor mijn vertrek een alarm van mijn lieve zus. Als je berooft of onveilig voelt moet je er op drukken of trekken en dan maakt dat een super luid lawaai naar schijnt. Met dat gedachte in mijn achterhoofd vertrokken wij voor een gezellige avond naar de stad. Na een super lekker etentje sprong ik in de taxi. Helemaal onbewust van de beweging dat ik was aan het uithalen. Ging ik op mijn alarm zitten en trok ik het touwtje uit mijn alarm. Natuurlijk begon dat beschermingsmachientje een lawaai te maken in de vorm van een schreeuwende vrouw, en wil ik wel zeggen de term ‘lawaai’ is een understatement. Want ik moest zeggen tegen mijn 3 mede-taxi reizigers zeggen: “SORRY DAT IS MIJN ALARM EN IK WEET NIET HOE IK DAT MOET AFZETTEN”. Want ja, ik was natuurlijk vergeten te vragen aan mijn zus hoe ik dat af moest zetten. Na een 3 LANGE minuten hadden we gevonden hoe het moest. De taxichauffeur had zich ondertussen al wat onwennig aan de kant gezet, mijn mede-reizigers lachten zich een kriek. Terwijl ik maar zat de duwen. Uiteindelijk bleek dat je er een touwtje terug moest insteken en dan stopte dat lawaai (Danku Line!!!!!!!!!!). Achteraf vroeg de chauffeur met het Surinaams accent: “waos dat je beltown?”. Nee meneer, dat is mijn alarm! Beetje genant omdat uit te leggen. Dus zus, voel je maar gerust, het alarm werkt en de mensen worden er onwennig van, dus het is alvast geslaagd.

Om de avond af te sluiten gingen we nog iets drinken. Bestel ik een lekker kopje thee, krijg ik Paramaribo bier. Grrr… wat een avond! Ik denk dat het de ober zijn eerste avond was want zo heeft hij de bestelling nog meermaals fout gemaakt, de rekening vragen was al helemaal een ramp. Om dan zelf uit te rekenen hoeveel ik moest betalen, ging het al helemaal mis! Jaja, mijn wiskunde is nog steeds een ramp!

Oh ja, heb ik al vertelt dat dit allemaal op één dag is gebeurd? En dat terwijl ik dit typte ben gestoken door een mug in mijn dikke teen! Jaja, het is tijd om te gaan slapen.. alhoewel ik er echt om mee kan lachen. Ik denk dat ik de no-stress feeling van die Surinamers begin over te krijgen!

Tot de volgende  lieve vrienden!

 

 

Fietstochtje door Suriname

Hallo iedereen,

Wat heb ik een leuke dag achter de rug! We zijn vanavond met Kenneth onze conciërge gaan fietsen.  Hij wou ons de weg tonen naar onze stageplaats zodat we maandag gerust naar onze stage kunnen vertrekken. Eenmaal daar gingen we op terugweg enkele stops maken om wat cultuur op te snuiven in Suriname. Dit gebeurde niet zonder slag of stoot omdat we regelmatig moesten schuilen van de hevige en korte regenbuien. De regen hier is helemaal anders als bij ons, want je hebt de tropische temperaturen en klimaat en dan komt er uit het niets een hevige regenbui waar je binnen de seconde kletsnat bent! Je droogt wel meteen op dus dat is goed. Enkel schuren je billen tegen elkaar van dat vochtig klimaat. Ik had beter wat mentol-poeder meegenomen zoals zus had aangeraden. Want hier kunnen mijn billekes niet tegen hoor! ;-)

Wat me opviel tijdens deze fietstocht is dat je wel wat kenmerken van Nederland duidelijk nog naar boven ziet komen. Ik denk niet alleen aan de manier van praten maar ook aan de  typische Nederlandse bruggen die ze hier midden in Suriname hebben gezet. Het is heel eigenaardig om te zien want op een gegeven lijkt het dat je in de straten van Breda loopt maar met tropische bomen en een zon die op je nek brandt. Oh ja, voor ik het vergeet.. ik ben verbrand op mijn schouders. Insmeren haalt niets uit tegen deze tropische zon, die alles behalve medelijden heeft met mijn bleek velleke!

Tegen de middag zijn we dan naar huis gegaan want de zon is te vel en te warm tijdens de middag. Ideaal om even de tijd te nemen om wat te skypen of jullie mails te beantwoorden!

We hebben de dag afgesloten door het palmbomen park te  bezoeken en daarna met onze medestudenten van KDG iets te gaan eten. Het eten viel serieus tegen maar het was wel super gezellig. Nu gaan wij volgende keer kiezen waar we gaan eten omdat Kenneth en onze ‘kotgenoten’ hier hebben onze veel tips en ideetjes gegeven. Ik moet wel zeggen ze zijn hier enorm vriendelijk. De meisjes hebben  ons al meegenomen naar de stad, restaurant, uitgaansplekken, om nog maar te zwijgen aan de stagiaire- verpleegster die mijn blazen heeft leeg geprikt  en advies krijgen over hoe ik mijn voet en beenblazen moet verzorgen.  Handig zo’n kot genoten die je doorheen de eerste strubbelingen helpen.

Zozo, dat was het weer dan! Hopelijk vinden jullie het een  beetje leuk om te lezen! Hieronder heb ik enkele sfeerfoto’s bijgestoken zodat jullie ook op een virtuele reis naar Suriname kan.

Tot snel!

 

1ste dag in Suriname

Hallo iedereen,

Één ding is duidelijk.. mijn bioritme is om zeep!

Ik word om 4 uur s’nachts wakker in Surinaamse tijd (8.00 in België)… omdraaien en keren, nog eens proberen. Eenmaal 6 uur s’ochtends (10.00u Belgische tijd)  geef ik het op. Dus ga ik even mijn ouders gerust stellen en even skypen. Wat leuk om mama te zien aan de andere kant van de wereld, die haar gewone gangetje is aan het doen terwijl ik nieuwe dingen kan ontdekken.

Na het skypen  gingen we even brood en charcuterie halen bij de chinees om de hoek (alle winkels hier worden precies uitgebaat door Chinezen – vreemd! Ik heb altijd zin om te zeggen: “ne bami met kip, nasi met rund en een potje curry en zoetzure saus”.  Ik denk wel dat ze wisten dat we toeristen waren want we zijn wat in het zak gezet!  Na een snelle maaltijd hebben we Taxi Brian gebeld en die bracht ons naar de stichting waar we binnenkort stage gaan lopen! Daar hebben we kort kennis gemaakt en uitleg gekregen over wat de bedoeling is van de opdrachten. Leesbevordering in Suriname is het doel wat we moeten bereiken. Dit moeten we doen op een creatieve manier. Dus binnenkort eens goed gaan brainstormen om dan zo snel mogelijk creatief aan de slag te gaan! Ik zie er wel naar uit! De studenten van lager onderwijs kwamen we hier ook weer voor het eerst tegen sinds we geland waren. Tussentijds hebben we met Taxi Brain veel rondgereden zodat we de omgeving ook wat hebben kunnen zien.  Zoals het bureau van vreemdelingenzaken.. Dat alleen al is een verhaal apart! Vriendelijk waren ze daar niet, maar ach.. we trekken het ons niet aan!

Nadien zijn we iets gaan eten in een snackbar, een potje nasi met kip. Bovenaan lagen er pepers op die we niet mochten op eten. Een lieve dame die daar ook zat te eten had in de gaten dat wij hopeloze verhongerde studenten waren. Dus greep ze in om ons net op tijd te helpen! Al geluk want anders waren we helemaal verloren ;-). Door de warmte en dofheid is het goed dat je even op adem kan komen en even kan rusten. Deze rust werd al snel verstoord door het gegil van Rachel. Het had niet mogen zijn, maar ze waren er ineens.. de kakkerlakken! Gillen, roepen, lopen, sprayen,.. Alles hebben we gedaan tot Ruben ons even kwam helpen. Ruben was onze reisorganisator voor de uitstappen en zag hoe hard we waren aan het klungelen. Hij was de held van de dag!

We hebben de dag afgesloten met te gaan eten in de Zus en zo, super gezellig maar na onze maaltijd kregen we onze ogen niet meer open. Tijd om naar huis te gaan en in ons bedje te kruipen. De dag heeft lang geduurd en we waren kapot!  Voor ik in bed kroop, heb ik onder ijne bed gekeken, op mijn bureau,… overal waar een kakkerlak zou zitten. Want mij zouden ze deze avond niet kunnen opeten! ;)

Tot snel,

Aankomen in Paramaribo

Hallo iedereen,

Het heeft eventjes geduurd maar hier is het eerste berichtje vanuit Suriname- Paramaribo!

Als ik even terugblik op de heenreis moet ik zeggen dat de vlucht reuzengoed meeviel. Je eigen persoonlijke  tv bij je stoel met de laatste nieuwe films zoals batman, hotel transylvania, the odd life of timothy green, snowite and the huntsman,.. veel meer. Dit was wel leuk. Aangezien ik een filmgoeroe ben  heb ik mij goed kunnen bezighouden. Het eten tijdens de vlucht was ook heel lekker. Enkel 2u voor dat we gingen landen kregen we een soort van kerrie rol. Dit was deeg met een kerriepasta en boontjes in. Natuurlijk kregen we tijdens onze maaltijd last van turbulentie waardoor ik zo misselijk werd als een krab! Dit was niet ideaal want we moesten nog heel lang wachten voor we Suriname binnen mochten. Want eenmaal in Suriname zal je zien dat het allemaal op zijn Surinaams gebeurd. Dit wil zeggen héél rustig en traag. Na een uur konden we onze koffers ophalen!

Hierna liepen we naar buiten met onze oversized koffers en zagen we een 6-tal Surinaamse mannen op ons af lopen: “TAXI NODIG, TAXI? GOEDE PRIJS VOOR DE MOOIE DAMES”. Hoewel dit ons overviel waren we tegelijk ook gecharmeerd. Gelukkig hadden we snel onze taxi gevonden die we hadden gereserveerd! Oef.. ;-) Nog steeds misselijk van de turbulentie in het vliegtuig maakten we kennis met de Surinaamse manier van rijden. Alles Links, dus dat wil zeggen,  links heeft voorrang,  links rijden, … enkel de bestuurder zit aan de rechtse kant. De tocht deed mijn maag geen deugd! Dus na een halfuur moest ik aan de kant om te zien hoe mijn kerriepasta met boontjes in de riool belanden. Niet leuk dus!

Na een uur waren we op onze vestiging en maakten we kennis met Kenneth. Onze conciërge die onze kamers toonde. De buurtbewoners kwamen kennis maken, maar dit duurde voor mij niet lang. Ik heb die avond al snel  mijn bed opgemaakt en mijn klamboe omhoog gehangen waardoor ik ook al snel  in bed gekropen.

 

Hopelijk voel ik me morgen wat beter,