Rambo Stefanie

Hallo iedereen,

Net een leuk weekendje achter de rug. We zijn naar Brownsberg geweest. We begonnen de tocht om 8.00u. Na een uurtje zijn we gestopt om lekker te ontbijten en kort daarna zijn we doorgereden naar Brownsberg. We zaten in de gietende regen en moesten de berg op. De berg staat bekend om zijn ruwe gaten en slechte weg, dus heel voorzichtig hobbelde de chauffeur naar boven. Het was echt te gek voor woorden want op een gegeven moment moesten we helemaal naar de linkerkant leunen want het busje ging helemaal naar de rechterkant vallen. Het koude zweet schoot me te binnen vooral als je zag hoe iedereen van de trip een beetje zenuwachtig werd.  Toch zag ik de humor er nog in en konden we nog een foto nemen. “Say Cheese everybody!”. Paar mensen in de bus werden een beetje zenuwachtig! Vooral toen de regenbui over ging in een regenstorm. Ramen dicht want als je niet oppastte werd je binnen de seconden kledder nat! Ondertussen probeerde de gids de groep te laten ontspannen, door beetje informatie te geven of door borgoe uit te delen. Borgoe is hier een rum die je niet proeft. Heel verraderlijk, dus heb ik toch wijselijk besloten om het niet te drinken. Ja, het moet toch? Ik moest nog een berg beklimmen! Het is al moeilijk genoeg ;)

Uiteindelijk zijn we na twee uurtjes gelukkig boven geraakt. Snel even hangmatten ophangen en omkleden want we gingen toch nog op tocht. Het duurde maar even of we gingen een wandeling maken naar onze eerste waterval! Waterval Leo. De tocht was zwaar omdat het echt door het regenwoud was met afdalingen en beklimmingen. Wisten jullie dat ze op het begin van het regenwoud op Brownsberg, trappen hebben gemaakt voor de toeristen. Niet zomaar trappen, maar trappen voor reuzen. Je moest erop klimmen voor je erop komt. Het lukte ook, maar het was niet echt lady-like, met mijn benen wijd open en poep in de lucht erop proberen te klimmen. Ik moet wel zeggen dat het vrij goed lukte voor iemand die avontuur niet gewend is.

Ik heb er ook enorm van genoten. Ik wandelde net in een documentaire op discovery channel! Voor al toen ik de brulaapjes en slingeraapjes zag in de bomen! Ik heb zoveel mogelijk foto’s proberen trekken, maar een foto legt niet het beeld neer wat je eigenlijk wilt laten zien aan de rest van de wereld.  Ik heb daarom ook geen voldoening aan mijn foto’s! Hoop dat jullie dat wel kunnen. Eenmaal aangekomen bij de waterval was het genieten! Kleren uit, en onder de waterval gaan staan! Dit is echt zo onwerkelijk! Het water was ijskoud en zo helder. Ik had het gevoel dat ik in een film zat. Gorilla’s in de mist ofzo ;) We bleven er maar eventjes want we moesten nog terug voor het donker werd. Onderweg naar onze slaapplaats hebben we enkele gifkikkers en salamanders gezien.

Op eind van de dag was ik even de kokkin aan het helpen met koken en hoorde ik Rachel roepen over het domein ‘KIJK IS WAT WIJ HEBBEN GEVONDEN – KARELTJE!” en ons Kareltje, was een vieze harige zwarte tarantula die enkele zachte vellekes zocht om in te bijten. Toen begon de ellende pas, wie wilt er met Kareltje op de foto? Mijn eerste reactie: NEE ZIJDE GIJ NIET GOE, IK WIL DAT  BEEST ECHT NIET AANRAKEN EN ZEKER NIET OM MIJN VEL LATEN LOPEN” is maar een zachte uitdrukking hoe ik heb gereageerd. Ik wil er even bijzeggen dat ik er ook een dansje bij gepaard was waarbij ik wat sneller liep met mijn handen wat op en neer bewegen van: ‘neenee’.  Uiteindelijk heb ik hem over mijn been laten lopen want ik wil echt niet dat zo’n beest op mijn handen en gezicht komt.  Na de fotoshoot zou kareltje terug vrij gelaten worden, maar het begon te regenen en hadden ze Kareltje even op onze slaapplaats laten lopen. Daar zat ik dan.. bij mijn hangmat.. met een tarantula in mijn buurt.. niet wetend waar.. een zenuwachtig gevoel bezorgt het je wel! Uiteindelijk hebben ze hem gevonden. Recht naast mijn hangmat! Dat moet weer lukken..:)

De avond zelf was heel koud! Slaapzak en dikke kleren aan en ik kreeg mijzelf niet verwarmd! Van al die koude moest ik ook veel plassen en dat was echt niet leuk! Je moest uit je hangmat klimmen, door de regen naar de toiletten lopen en vooral oppassen dat je onderweg niet op een kikker of pad stapte die er allemaal rondhuppelde. Ik heb nog nooit zo snel geplast en terug in mijn hangmat gesprongen.

De laatste dag zijn we naar de tweede waterval gegaan de Irene val! Die was groter en indrukwekkender maar de wandeling was twee uur door het regenwoud en dat koste bloed, zweet en tranen. Ik moet wel zeggen dat het eten achteraf extra lekker smaakte. De kokkin maakte voor ons witte rijst, kip met zoete vinegrette, kouseband en Pom! Pom is een gerecht dat terug gaat van de tijd van de slaven. De slaven mochten geen vlees eten dus maakte ze een overgerecht met een soort aardpeer met kip. Ik vond het niet zo lekker want het was echt een babypap met stukjes kip in. Lieve surinamers, jullie hebben een sterk verleden en lekkere gerechten maar met de pom zijn jullie toch even de mist in gegaan! Mijn excuses.

Terug naar huis nu, met de nodige kramp in mijn rechterbeen! Douche en bed in, want mijn lieve vrienden ik ben KAPOT!

WEETJE: Dat de Surinamers een heilige boom hebben en niemand durft deze boom omhakken omdat er dan slechte dingen met je kan gebeuren (scheiding, overlijden, bankroet,..)