Schildpadjes weekend!

Hallo iedereen,

Ik heb jullie weer moeten laten wachten op een nieuw blogbericht. Het uploaden van een nieuw blogbericht lukt niet altijd.

Valentijn was een leuk momentje: ik heb met mijn ventje gaan eten met de medestudenten om vervolgens met de party-bus naar Havana lounge te gaan! Om de avond af te sluiten zijn we romantisch gaan overnachten in hotel Royal. Je weet nooit hoe gelukkig het maakt voor me om in een zacht bed te slapen en een warme regendouche te kunnen nemen. op en top genieten!

 

Daarnaast was weer een heerlijk weekend! Ik ben met Antoon naar Galibi geweest. Ik heb een verkoudheid gekregen maar het was een unieke ervaring. We namen de bus naar Albina. Albina is niet een fijne stop om te maken, het loopt er vol met criminelen en junkies, maar we moesten daar een stop maken omdat we moesten overstappen op de boot. Onze begeleider loodste ons zo snel mogelijk in de boot omdat hij daar niet wou blijven. We konden daar even nog een boodschappen doen want in Galibi vind je weinig winkels om iets te kopen. Antoon vond het natuurlijk heel grappig om een sombrero hoedje tekopen en als rijstwerker door Suriname te gaan. We hebben niet enkel sombrero’s en borgoe gekocht maar ook een regenjas voor onze wilde boottocht! Dus daar gingen we als echte toeristen: rugzak, sombrero, regenjas, zonnebril en onze shorten aan trokken we in ons bootje. Maar dit ging niet zonder de nodige sensatie. Zo zagen we een neger die zijn onderbroek uittrok midden op het drukke strand vol met toeristen en vissers. Hij ging in het water om naar zijn bootje te kunnen gaan. We kunnen er niet om kijken want hij was mooi gestroomlijnd maar de jongeman mankeerde het één en ander. Want kort daarna zagen we hem op het strand lopen en vanalles mompelen. Jammer meneer want u had een schoon poepke, this zonde!

Eenmaal in de boot, trokken we naar Frans-Guyana. Dit was een klein 20 minuten varen. Met deze tour mogen wij een uurtje in Frans-Guyana lopen zonder dat we ons paspoort en gegevens moeten bovenhalen. Eenmaal aangekomen gingen we naar de plaatselijke markt. Fruit en groenten, proeven en ruiken aan de bizarre vruchten. Ik wist niet dat het in Frans-Guyana de munteenheid euro’s waren. Jammer, want ik wou daar best wat fruit kopen voor tijdens onze trip.
à fruit dat we daar hebben geproefd,

Daarnaast kon Antoon het niet laten om vriendjes te worden met de plaatselijke gemeenschap. De overheersende gemeenschap, de honden! Nee zoet, we nemen er geen mee naar huis! Hendrick onze gids leiden ons door de markt, met een woordje uitleg over de fruit en groentensoorten en de gevangenis waar Pappilion heeft gezeten. Dan het probleem, toiletteren. Geen toilet vinden en echt niet in het wild willen plassen! We zetten er een stop op dan maar, en ons bootje in voor naar Galibi te gaan. Helemaal ingepakt, gingen we in ons bootje zinnen begon het te regenen. De wind waaide super hard en natuurlijk had ik net het plaatsje waar niemand voor zat dus kreeg ik de volle laag water en wind op me neer.. typisch! Na een uurtje afzien had ik de ideale manier gevonden om mezelf te beschermen. Laag in het bootje hangen. Mensen dachten dat ik ziek was of misselijk maar neenee, ik had de manier gevonden! Uitstappen ging ook niet gemakkelijk want ik belande bijna helemaal in het water, maar ach, ik was toch al nat!

Uitladen van de boot was grappig. De mannen die in het water wilde en zich amuseerde met het feit dat ze old-fashion way en zich back to basic konden gedragen en we gaan er niet om liegen ze waren ook gelukkig omdat eindelijk op bestemming waren. Want het boottochtje was ook niets voor hemNa het eerste plezier en gek doen gingen we naar onze hut. Bedden verdelen en hangmatten ophangen, ja this is the good life!  Antoon en ik hebben onze hangmat opgehangen en in gaan liggen. Hij wou meteen gaan slapen en liefst met 2 in één grote hangmat. Dat belooft voor vanavond!  Na het settelen  gingen op verkenning in het dorp Galibi en kregen de uitleg van de schildpadden die in Galibi aan land kwamen om eitjes te leggen en voort te planten. Ik kijjk uit naar vanavond, ik wil de grootste schildpad zien maar die komt pas aan in april! Jammer, maar ik ben tevreden met de één na grootste schildpad. De atkanti.

Na de wandeling, trokken we naar ons kamp om lekker avond te eten, thee te drinken, inborrelen. Tegen half tien gingen we ons omkleden om op avondtrip te gaan. Warme kleding en regenbescherming aan, afspraken overlopen en we waren weg!Ons bootje in en we vaarde wat verder naar een afgelegen strandje, uitstappen en daar gingen we. We waren nog geen vijf minuten aan het wandelen, en daar zat ze dan. Je kon er niet naast zien. Een gigantische schildpad! Ik kan niet uitdrukken, hoe groot hij werkelijk is. Het was niet de grootste in zijn soort omdat hij nog maar 80j was. Maar ze was wel al een 1,60m! het was een uniek moment waarbij ik echt met mijn mond vol tanden zat. Vooral omdat we ook ze eitjes zagen leggen en er één mochten vast houden. Dit konden we doen omdat de schildpad in een soort van trance is als ze haar eitjes legt. Daarnaast kreeg ik ook de kans om zijn poten en schild aan te raken! Veel foto’s heb ik niet kunnen trekken omdat je geen ‘flits-foto’s’ mag trekken. Omdat de schildpad dan uit zijn trance komt en vroegtijdig het ei-proces kan afbreken. We hebben in totaal 2 schildpadden gezien en ben nog altijd onder de indruk!

Nadien gingen we ons omkleden en nog wat opwarmen: thee, borgoe, stukje cake en wat chipjes en we kunnen er weer wat tegen. Het slapen in de hangmat verliep goed omdat antoon niet mocht bewegen in de hangmat van mij en ik maar draaien en mij goed leggen. Ik moet wel zeggen het enigste waar ik wakker van ben geworden is het geluid van één of ander dier dat ik niet weet hoe het noemt of kon omschrijven. Maar het interesseerde me niet want ik had mijne beschermer naast mij. Ik heb het niet koud gehad die avond hoor!;-)









We sloten de uitstap af met een bezoek aan de zoo. Waar ik enkele dieren heb kunnen vast houden en knuffelen. De doodskopaapjes, de toekan en een schildpad! Wat hou ik van die beesten. Van de terugrit kan ik jullie niet veel vertellen want ik heb heel de tijd geslapen.. kapot was ik! Zo genieten van de uitstap en beseffen dat je de meest uniekste ervaring van je leven hebt gehad.. Ik ben er nu nog van onder de indruk.

Wat betreft de rest van de week is het workshops geven, KBF voorbereiden en mijn ventje uitzwaaien.

 

Weetje: wisten jullie dat van de 130 eitjes die een schildpad legt er maar 10 schildpadden volgroeid geraken door de gevaren van het uit komen uit het ei, naar het water geraken en in het water leren overleven?

 

Suriname is liefde

hallo iedereen,

Suriname is liefde: liefde voor natuur, liefde voor je beroep, liefde voor dieren, liefde voor de liefde van u leven. En liefde heb ik nu genoeg. Voor diegene die het nog niet weten, mijn mannetje is er! Maar voor ik daar wat over ga vertellen, zal ik eerst overlopen hoe mijn week is gegaan.

We zijn de week gestart met een workshop te geven bij de jongeren. Dit verloopt eerst heel traag omdat de meisjes hier niet echt meewerken. Maar na een kleine motivatie en zelf gemotiveerd te zijn trok ik ze wel mee. Deze workshop van 2u heeft mij wel enorm veel energie opgeslorpt. Maarjah, het is hier op Surinaamse manier. Alles gaat traag, hoge verwachtingen en weinig concreet materiaal om te kunnen realiseren wat ze willen. Hopeloos! Vooral de vergaderingen die de dagen erna volgde waren gepland waren zenuwslopend met dubbele informatie. Lieve Surinamers, van handelen weten jullie echt noegabollen van! Jullie initiatieven zijn veelbelovend, maar de uitvoering is nog werk aan. Hoewel ik hier vrij negatief over praat zijn er natuurlijk ook leuke momenten. Die momenten beleef ik met de meisjes zelf, het werk en de doelen die ik probeer te bereiken. Zo probeerde ik onze contact gegevens uit te wisselen voor als ze problemen hadden met hun huiswerk. Mijn mail opgeschreven en daar kwam het “mevrauw, mailen is zo oud, het is nu de tijd van de faceboek’ en daar stond ik dan met mijn mond vol tanden. Die meisjes verschillen 2j met mij en ik ben al een mevrouw. Danku meiden, je hebt mij nu laten voelen als een oud taart! :D

Donderdag was het zover, mijn mannetje ging aankomen in de vlieghaven van Paramario. Hij wou niet dat ik hem kwam halen maar stiekeme persoon dat ik ben, stond daar paraat! Na een klein uurtje stond hij er. Ik moet toegeven dat de kriebels terug in mijn buik waren. Na de nodige eerste kusjes en knuffels zag ik dat Guus er ook bij was ;) Welcome in Suriname. Veel tijd om te bekomen heb ik ze niet gegeven. Eenmaal in het hotel aangekomen zijn we gaan eten in de bar even bekomen en daar gingen we. Eerste avond inleiden in Havana Lounge! De discotheek op donderdagavond. Ik heb als tip meegekregen dat je de jetlag kan vermijden door direct met het tempo mee te gaan van de huidige bevolking. Dus zoetje, trek je beste dansschoenen aan want wij gaan op stap! Hen laten kennismaken met de plaatselijke drankjes en gewoonten. Om 4 kropen we lekker terug in ons bedje.

                                     

 

 
Het weekend werkt ingeleid met verschillende uitstapjes! Zaterdag zijn we naar de colakreek gegaan. De naam zegt het zelf. Een recreatie park met een kreek die cola kleur heeft. Lekker eten, genieten van de zon, mijn vriendje die door de hangmat zakt terwijl ik hem gewaarschuwd had ‘zoetje, die hangmat is niet voor 2personen en zeker niet voor een Tooneke EN een Stefanieke,.. hilarische taferelen verzekerd. Met gevolg dat Antoon plat int zand lag en niet meer recht geraakte. Hangmat hangen is een vak apart! Don’t try this at home.

 

 

Zondag zijn we ook weer wat cultuur gaan opsnuiven. Eerst naar fort Zeelandia gaan lunchen en het museum bezoeken waarbij je informatie kon verkrijgen over kolonies, slaven,.. Allemaal informatie waarmee ik jullie niet ga lastig vallen. Wil je een geschiedenis lesje kan ik die nog altijd thuis geven. Toch wil ik vertellen dat de Surinamers niet meer kwaad zijn op de Nederlanders, maar ze zijn wel grof tegenover hen. Tijdens tours merk je dat ze verschillende ‘steken’ aan de Nederlanders geven. Na zo’n tours en museums te bezoeken in SU vraag ik mij af, of dat ook in de Congo zou zijn over België. Misschien moet ik eens een uitstapje naar daar doen om te zien wat de Congo mij zou kunnen aanbieden van informatie!

 

Het weekend hebben we afgesloten met een bezoekje aan de paramaribo zoo! Dit zijn de uitstappen die ik het liefst doe. Eerst wat geschiedenis en dan naar dieren zien. Antoon had direct een klik met de doodskopaapjes. Die hebben echt een gemeen gezicht! Maar ze deden wel vriendelijk, maar dat kan ook komen doordat Antoon de aapjes, apennootjes (pindanootjes) was aan het geven.

Om af te sluiten wil ik vertellen dat mijn vriendje al een goede band is aan het opbouwen et de barman. Hoe ik zoiets weet? Wel hij heeft net zo een ‘neger-handruk gegeven’ als ik mij niet vergis: hand schudden, vuistje, hand op hart en schouder tegen schouder. Een blanke dat zien doen, is eigenlijk echt geen zicht. Maar hij doet het zo schattig! :D

Weetje: wist je dat de vrucht zuurzak, een slijmerige inhoud heeft dat lijkt op een rauwe oester. Je lepelt het uit de vrucht. In Suriname wordt er een drankje van gemaakt. Heel lekker!

Rambo Stefanie

Hallo iedereen,

Net een leuk weekendje achter de rug. We zijn naar Brownsberg geweest. We begonnen de tocht om 8.00u. Na een uurtje zijn we gestopt om lekker te ontbijten en kort daarna zijn we doorgereden naar Brownsberg. We zaten in de gietende regen en moesten de berg op. De berg staat bekend om zijn ruwe gaten en slechte weg, dus heel voorzichtig hobbelde de chauffeur naar boven. Het was echt te gek voor woorden want op een gegeven moment moesten we helemaal naar de linkerkant leunen want het busje ging helemaal naar de rechterkant vallen. Het koude zweet schoot me te binnen vooral als je zag hoe iedereen van de trip een beetje zenuwachtig werd.  Toch zag ik de humor er nog in en konden we nog een foto nemen. “Say Cheese everybody!”. Paar mensen in de bus werden een beetje zenuwachtig! Vooral toen de regenbui over ging in een regenstorm. Ramen dicht want als je niet oppastte werd je binnen de seconden kledder nat! Ondertussen probeerde de gids de groep te laten ontspannen, door beetje informatie te geven of door borgoe uit te delen. Borgoe is hier een rum die je niet proeft. Heel verraderlijk, dus heb ik toch wijselijk besloten om het niet te drinken. Ja, het moet toch? Ik moest nog een berg beklimmen! Het is al moeilijk genoeg ;)

Uiteindelijk zijn we na twee uurtjes gelukkig boven geraakt. Snel even hangmatten ophangen en omkleden want we gingen toch nog op tocht. Het duurde maar even of we gingen een wandeling maken naar onze eerste waterval! Waterval Leo. De tocht was zwaar omdat het echt door het regenwoud was met afdalingen en beklimmingen. Wisten jullie dat ze op het begin van het regenwoud op Brownsberg, trappen hebben gemaakt voor de toeristen. Niet zomaar trappen, maar trappen voor reuzen. Je moest erop klimmen voor je erop komt. Het lukte ook, maar het was niet echt lady-like, met mijn benen wijd open en poep in de lucht erop proberen te klimmen. Ik moet wel zeggen dat het vrij goed lukte voor iemand die avontuur niet gewend is.

Ik heb er ook enorm van genoten. Ik wandelde net in een documentaire op discovery channel! Voor al toen ik de brulaapjes en slingeraapjes zag in de bomen! Ik heb zoveel mogelijk foto’s proberen trekken, maar een foto legt niet het beeld neer wat je eigenlijk wilt laten zien aan de rest van de wereld.  Ik heb daarom ook geen voldoening aan mijn foto’s! Hoop dat jullie dat wel kunnen. Eenmaal aangekomen bij de waterval was het genieten! Kleren uit, en onder de waterval gaan staan! Dit is echt zo onwerkelijk! Het water was ijskoud en zo helder. Ik had het gevoel dat ik in een film zat. Gorilla’s in de mist ofzo ;) We bleven er maar eventjes want we moesten nog terug voor het donker werd. Onderweg naar onze slaapplaats hebben we enkele gifkikkers en salamanders gezien.

Op eind van de dag was ik even de kokkin aan het helpen met koken en hoorde ik Rachel roepen over het domein ‘KIJK IS WAT WIJ HEBBEN GEVONDEN – KARELTJE!” en ons Kareltje, was een vieze harige zwarte tarantula die enkele zachte vellekes zocht om in te bijten. Toen begon de ellende pas, wie wilt er met Kareltje op de foto? Mijn eerste reactie: NEE ZIJDE GIJ NIET GOE, IK WIL DAT  BEEST ECHT NIET AANRAKEN EN ZEKER NIET OM MIJN VEL LATEN LOPEN” is maar een zachte uitdrukking hoe ik heb gereageerd. Ik wil er even bijzeggen dat ik er ook een dansje bij gepaard was waarbij ik wat sneller liep met mijn handen wat op en neer bewegen van: ‘neenee’.  Uiteindelijk heb ik hem over mijn been laten lopen want ik wil echt niet dat zo’n beest op mijn handen en gezicht komt.  Na de fotoshoot zou kareltje terug vrij gelaten worden, maar het begon te regenen en hadden ze Kareltje even op onze slaapplaats laten lopen. Daar zat ik dan.. bij mijn hangmat.. met een tarantula in mijn buurt.. niet wetend waar.. een zenuwachtig gevoel bezorgt het je wel! Uiteindelijk hebben ze hem gevonden. Recht naast mijn hangmat! Dat moet weer lukken..:)

De avond zelf was heel koud! Slaapzak en dikke kleren aan en ik kreeg mijzelf niet verwarmd! Van al die koude moest ik ook veel plassen en dat was echt niet leuk! Je moest uit je hangmat klimmen, door de regen naar de toiletten lopen en vooral oppassen dat je onderweg niet op een kikker of pad stapte die er allemaal rondhuppelde. Ik heb nog nooit zo snel geplast en terug in mijn hangmat gesprongen.

De laatste dag zijn we naar de tweede waterval gegaan de Irene val! Die was groter en indrukwekkender maar de wandeling was twee uur door het regenwoud en dat koste bloed, zweet en tranen. Ik moet wel zeggen dat het eten achteraf extra lekker smaakte. De kokkin maakte voor ons witte rijst, kip met zoete vinegrette, kouseband en Pom! Pom is een gerecht dat terug gaat van de tijd van de slaven. De slaven mochten geen vlees eten dus maakte ze een overgerecht met een soort aardpeer met kip. Ik vond het niet zo lekker want het was echt een babypap met stukjes kip in. Lieve surinamers, jullie hebben een sterk verleden en lekkere gerechten maar met de pom zijn jullie toch even de mist in gegaan! Mijn excuses.

Terug naar huis nu, met de nodige kramp in mijn rechterbeen! Douche en bed in, want mijn lieve vrienden ik ben KAPOT!

WEETJE: Dat de Surinamers een heilige boom hebben en niemand durft deze boom omhakken omdat er dan slechte dingen met je kan gebeuren (scheiding, overlijden, bankroet,..)